Ve tüm insanlar gibi anna da çürümeye bırakıldı.

Annanın cenazesi

Herkez  siyah giymişti. Simsiyah tüller simsiyah kıyafettler. En arkda  bay karenin.  Anna ile ilişkileri aşk deildi ama o karısını kaybetmişmiş yalnız bir admduı artık.  Oğluna ne diyecekti.

Kiti en önde ve ağlıyordu. Çünkü o dayanamazdı. Annanın küçük bebeğini artık o büyütecek o annelik yapacaktı. Kendine bunu yakıştırıyordu. Kont  vronsky delirdi. Tamamen delirdi. Annanın ölümünü asla kabul etmedi. Ve cenazeye de gelmedi.

 O gün kilise çanları bir başka çalıyotrdu. Moskova da. Ve her yer simsiyahdı. Şehri simsiyah bulutlar kaplamıştı.

 Cenaze marşı çalıyordu. Ve kiliseden dualar. Herkez annaya dua ediyordu. Bazıları önün günahkar olduğunu söyleyip onun için dua edip afffedilmesini istiyordu.

Oysa ki herkez günahkardı.

Annayı suçlayanlar vardı ama anna suçsuzdu. Onun tek suçu aşık olmaktı.

Rahip dua ederken bie an sesi yükseldi ve ağlama  giderek arttı.

Kilise çıkışı annanı cenazesini mezarlığa götürdüler. Tabutunu koydular ve gömdüler. Toprağı ilk bay karenin attı. Kiti bakamadı. Bay seçerbansky ağlayarak toprak koyuyordu. Sonra oğlunun oyuncak treninden koyundar mezarına.  Vronsky ortada yoktu  birde baktım arkada bizi seyrediyor. Boynundaki haçı çıkarıp mezarına koydu. Ve yere yığıldı.